Streekproducten en periferie in Europa

Consumenten denken bij streekproducten vaak aan ouderwetse, authentieke landelijke gebieden waar de kaas en jam nog op traditionele wijze bereid worden. Het wordt door veel mensen gezien als het antoniem van de globaliserende, moderne wereld. Streekproducten worden
volgens hen gemaakt door gepassioneerde boeren in ouderwetse boerderijen. Dit is ook de reden waarom consumenten bereid zijn om meer geld uit te geven aan streekproducten dan aan zielloze, commerciële supermarktproducten.
Maar komen streekproducten daadwerkelijk uit ouderwetse, achtergestelde regio’s of gebruiken de producenten dit beeld alleen maar om het product beter in de markt te zetten? Hoe geïnstitutionaliseerd zijn de regio’s waar de streekproducten naar verwijzen? In hoeverre verwijzen de streekproducten naar een rurale of naar een urbane regio of stad? En in hoeverre is er een economische vooruitgang te zien in de gebieden waar gecertificeerde streekproducten worden geproduceerd?

Link